हेर्छु सोच्छु आफैमा
जीवन कस्तो, कसरी चल्छ
देख्छु संघर्ष अन्यको
परिस्थिति र जीवनयापन
रमेकै छन् गरेकै छन्
आकुलव्याकुल त बस
मै मात्र छु झै
त्रसित र आलस्यता मै ।
स्थिर मन छ आहा !
मिठो मसिनो उनकै
हँसिलो मुहार
दन्त मुस्कानले सुसज्जित
खै बयान के गर्नु र
विवशताले बाध्यको
घोर कलियुगले छोपेको
ओझेल परेको जिवन कथाझैँ ।
निराकार र निर्लज्ज
आक्रोश भावमा लिप्त
गुणगाणमा ओझेल परेझैँ
तृष्णाको तुच्छ जालो
मनको कुनै कुनामा
लेपिए झैँ
बेकार र बेकम्माको
उदाहरणीय झैँ ।
जिन्दगीलाई प्रश्न
सोध्न बाध्य हुन्छु
बेअर्थ भै
चौतारीका त्यी
रूखले त शीतल
प्रदान गरेका छन्
तर म ममा नै सीमित
पोखरीको भ्यागुतो झैँ ।
न त कुनै ज्ञान
न त कुनै विज्ञान
बोझिल र
धरापयुक्त रूप
बकम्फुसे तात्पर्य
न कुनै सामथ्र्य
न त कुनै साथ
कसरी बयान गर्नु खै ।
ए जीवन भनौ कि
ए जिन्दगी भनौ
जिउदो लासको
व्यथा के सुन्थ्यौ र खै
अभिलाषा बोक्नु नै ब्यर्थ
होचिएको र घोचाइएको
के देख्थ्यौ र ! तिमी
माथिबाटै घुस खुवाई पठाए कै
ओझेल परेको जीवन
अन्धकारमय जिउँदै
चितामा जले झै ।।
